⁣

Staražytnyja kamianicy i budynki z mietalu, škla i bietonu — takoje abličča va ŭsich sučasnych jeŭrapiejskich haradoŭ. Takim robicca i Minsk. Jon pierastaje być horadam standartnych damoŭ, jakimi jaho zabudoŭvali ŭ siamidziasiatyja hady minulaha stahoddzia. Navat zvykly asfaĺt paŭsiudna zamianiajecca na plitki, što imitujuć brukavanku1.

Novy vakzal, jaki pačaŭ dziejničać na miažy tysiačahoddziaŭ, — heta malieńki horad. Tam jość kramy i kaviarni, cyruĺni i apteki, navat dziciačy haradok z atrakcyjonami, u jakim možna bavić čas usioj siamjoj. Na Kastryčnickaj ploščy nie tak daŭno zakončyli budavać Palac Respubliki. Šmat sprečak vyklikaŭ hety abjekt, jaki ŭzvodziŭsia dziesiacihoddziami, dapracoŭvaŭsia, mianiaŭ abličča. Siońnia vialikija zaly palaca, vystavačnaja haliereja prymajuć minčan i haściej stalicy.

Źjaviŭsia ŭ Minsku i Liadovy palac, dzie kruhly hod možna katacca na kańkach. Uzvodzicca pieršy ŭ krainie akvapark. A voś budynak Nacyjanaĺnaj biblijateki staŭ ahuĺnanarodnym prajektam. Chram knihi nahadvaje pa formie dyjamient, i ciapier hety siamidziesiacidvuchmietrovy dyjamient źjaŭliajecca vizitnaj kartkaj našaj respubliki. Siońnia haloŭnaja biblijateka Bielarusi ličycca adnoj z najliepšych u śviecie. Jana štodzień prymaje naviedvaĺnikaŭ i haściej stalicy, šmatlikija ekskursii i zamiežnyja deliehacyi.

Niadaŭna ačyścili rusla Śvislačy. I čaho toĺki nie znajšli ŭ hliei, što stahoddziami nazapašvaŭsia na dnie haloŭnaj raki horada! Navat staražytny čovien, na jakim plavali, moža, jašče voiny kniazia Hlieba Mienskaha.

Novaje abličča nabudzie i stary Minsk. Histaryčnaja častka horada zakryjecca dlia mašyn. Jość namiery schavać častku vulicy Lienina pad ziamliu i zrabić plošču Svabody piešachodnaj zonaj, viarnuć joj byluju vielič: jana zaŭsiody byla centram horada. Vidać, budzie i zaraz. Uzdoŭž vulicy Niamihi paŭstali stylizavanyja pad daŭninu budynki, a praz vulicu ad handliovaha doma «Na Niamizie» pierakinucca dva piešachodnyja masty. Adnovicca staražytnaja vulica Handliovaja ŭzdoŭž Śvislačy, na jakoj kaliści bylo mnostva malieńkich kram, cyruĺniaŭ, aptek, na druhich pavierchach jakich žyli ich haspadary. U siadzibie Vańkovičaŭ dabudujuć dva flihieli, jakich siońnia niama. Adnoŭlieny razburany ateĺ «Jeŭropa» lia kansiervatoryi. Kaliści jon byŭ samym vialikim u Minsku, jašče na pačatku dvaccataha stahoddzia ŭ im dziejničali lifty. Mahčyma, ubačym my i samuju staražytnuju carkvu horada XII stahoddzia lia ŭvachoda ŭ stancyju mietro «Niamiha».

Usio, što vojny, pažary abo prosta niaŭvaha da histaryčnaj spadčyny źniščyli, pavinna być adnoŭliena. U histaryčnym centry Minska budzie prysutničać duch Bielarusi. Kožny stary budynak — nieacennaja i niezamiennaja spadčyna. Archieolahi śćviardžajuć, što ŭ ziamli zamčyšča pad asfaĺtam Niamihi chavajecca jašče mnostva siensacyjnych znachodak. Darečy, raku Niamihu, jakaja siońnia ciače ŭ bietonnych trubach, źbirajucca z časam vypuścić na voliu. Histaryčnaja, lietapisnaja Niamiha, biezumoŭna, hetaha zasluhoŭvaje. Jana pavinna stać sapraŭdnym simvalam našaj stalicy.

Kožny, chto huliaje pa vulicach, praśpiektach i skvierach Minska, pavinien razumieć, što my — toĺki častka historyi svajho horada, a ad nas zaliežyć, jak pra nas buduć mierkavać nastupnyja pakalieńni haradžan.

Minsk z kožnym hodam pryhažeje i raście. Minsk zachoŭvaje pamiać stahoddziaŭ. Horad u sercy Jeŭropy, u sercy Bielarusi, jon pavinien być i ŭ našych sercach.