⁣

Vieĺmi časta baćki vykazvajuć svajo mierkavańnie z pazicyi sily — heta značyć ukazvajuć dzieciam, što rabić, što ličyć praviĺnym. Jany nie zvažajuć ni na čas, ni na sučasnyja pohliady svaich dziaciej. A tyja, u svaju čarhu, iduć nasupierak baćkam, sprabujučy pakazać ulasnuju niezaliežnaść. Padlietki vieĺmi emacyjanaĺnyja. Takim čynam jany sprabujuć pryciahnuć uvahu, pakazać svaju indyviduaĺnaść. A što atrymlivajecca ŭ vyniku? Niezadavolienyja baćki, nietaktoŭnyja pavodziny dziaciej. Što rabić? I jak zrazumieć adzin adnaho? Maja prapanova — treba zaŭsiody stavić siabie na miesca inšaha. I sluchać adzin adnaho!

Napryklad, padlietki ŭ svaim uzroście vostra pieražyvajuć pačućcio kachańnia. Im tak chočacca padzialicca tajemnymi dumkami z samymi bliźkimi liudźmi — baćkami, jakim jany daviarajuć mnohija sakrety. Alie, pačuŭšy naśmieški, dzieci niaredka zamykajucca ŭ sabie. Niesurjoznyja adnosiny da dziciačych prabliem źjaŭliajucca strašnaj pamylkaj z boku baćkoŭ.

Padlietki zvyčajna žadajuć pasprabavać usio. Mabyć, nie treba zusim abmiažoŭvać ich svabodu, a varta dapamahčy vyjavić svaje intaresy. Kali jany adčujuć padtrymku, vašy adnosiny stanuć boĺš mocnymi. A dlia padlietkaŭ — heta pošuk siabie. Niešta nie atrymlivajecca nie achoŭvajcie ich ad niepryjemnaściej, bo siniaki jany pavinny nabivać sami.

Vieĺmi časta baćki krytykujuć svaich dziaciej. Kažuć im u vočy slovy, jakija sluchać nie vieĺmi pryjemna. Heta praviĺna! Pa-pieršaje, idzie praces vychavańnia, pa-druhoje, dzieci buduć nie tak chvaravita ŭsprymać zaŭvahi inšych. Alie haloŭnaje — heta treba rabić aściarožna i z rozumam, bo inačaj źjaŭliajucca kryŭdy, pačynajucca svarki.

Treba pamiatać: baćki zaŭsiody majuć racyju ŭžo tamu, što jany baćki. Varta prosta tlumačyć svaje dziejańni abo ŭčynki ŭ adnosinach da dziaciej. Tady tyja buduć prysluchoŭvacca da starejšych. Nie treba ŭsio śpisvać na pierachodny ŭzrost. Ciapier amaĺ zaŭsiody i ŭsiudy kažuć pra pierachodny ŭzrost. A heta na ruku padlietkam: budzie na što śpichnuć svaje prabliemy.

A ciapier niekaĺki parad dzieciam u adnosinach da baćkoŭ. Papieršaje, vyjaŭliajcie pavahu. Nikoli nie zabyvajcie, što baćki starejšyja za vas. U ich značna boĺš žyćciovaha vopytu i stalaj mudraści.

Pa-druhoje, prajaŭliajcie klopat. Kali baćki pryjšli z pracy stomlienyja, nie fyrkajcie, a pastaŭcie čajnik i za čajem pacikaŭciesia, jak u ich spravy, jaki nastroj.

Pa-treciaje, pakazvajcie cikavaść da raniejšaha žyćcia baćkoŭ. Raspytajcie mamu abo tatu pra liepšyja momanty ich maladości. Im zachočacca ŭspomnić junactva, jany buduć udziačny vam za ŭvahu.

Pa-čaćviortaje, dapamahajcie. Na pliačach baćkoŭ ciažkaja noša — praca. Dapamahajcie im, čym možacie. Ubačycie, jak im stanie liahčej, jak paśviatliejuć ich tvary!

Pa-piataje, imkniciesia da razumieńnia. Boĺš razmaŭliajcie, a taksama sluchajcie baćkoŭ. Pravodźcie boĺš času z imi, prajaŭliajcie ŭvahu.

Pa-šostaje, pamiatajcie, što baćki — samyja bliźkija vam liudzi. Boĺš bliźkich za ich u vas nikoha niama, vy im abaviazany žyćciom.

Kali raptam vas apanavala kryŭda abo vy pasvarylisia z mamaj ci z tatam, uspomnicie ab sirotach, u jakich niama baćkoŭ. Zrazumiejcie, što vašy prabliemy ŭ paraŭnańni z inšymi —drobiaź. Adčujcie soram za svaje dziejańni, učynki. I haloŭnaje — sluchajcie i čujcie adzin adnaho!