⁣

Viasna ŭ toj vajenny hod zapaźnilasia i vieĺmi śpiašalasia nahnać upuščany čas. Dniom sonca adrazu stala dobra pryhravać. Jelki i chvoi atreśli sa svaich halin śnieh, i jany padnialisia ŭhoru, da sonca, jak ruki.

Partyzanski atrad znachodziŭsia na nievialičkim vostravie, u hustym vysokim liesie. Vakol vostrava na dziasiatki kilamietraŭ liažali baloty. Na poŭdni jany ciahnulisia da samaha Pinska, a na poŭnačy ŭpiralisia ŭ piasčanyja vyspy Michalinskaj puščy. Heta bylo dzikaje miesca. Niemcy nie mahli tudy padstupicca.

3 vostrava partyzany napadali na voraha, padryvali na čyhunkach ešalony, bili fašystaŭ na šašejnych darohach i ŭ harnizonach.

Minuŭ krasavik. Ptuški čarodami viartalisia da svaich hniozdaŭ. U pačatku maja, asabliva na dośvitku, źvinieli, raźlivalisia ptušynyja halasy.

Kožnaja ptuška staralasia pakazać svaje zdoĺnaści.

Žuraŭli niedalioka ad partyzanskaha lahiera pačali naladžvać tancy na balocie. Adnaho razu partyzanski suviazny Vasiĺ zachacieŭ pahliadzieć, jak ptuški tancujuć. Ustaŭ jon na zolku. Cicha bylo ŭ liesie. Zialionyja chvoi i duby stajali moŭčki, naściarožana. Zdavalasia, što i jany piĺna prysluchoŭvajucca da kožnaha huku abo šolachu. Vykručastaja ściežka pamiž hustych dreŭ pryviala da balota. Ružovyja vodbliski ŭschodu zalacili vierchaviny dreŭ.

Prytaiŭsia Vasiĺ u kustach. Jamu dobra bylo vidać usio balota. Usio boĺš i boĺš palymnieŭ uschod. Lies ažyviŭsia radasnymi pieśniami, viasiolym homanam i krykam ptušak.

Raptam u pavietry pakazalasia vialikaja ptuška. Jana zrabila pavarot i siela na nievialiki ŭzhorak, zality z usich bakoŭ vadoju. Heta byŭ žuravieĺ. Pierš-napierš jon ahliedzieŭ uzhorak. Zatym uziaŭsia prycharošvacca.

Zajšoŭ u niehlybokuju lužynu i, nabraŭšy ŭ dziubu vady, pačaŭ pyrskać na siabie. Pamyŭšysia i pryčasaŭšy pierje, jon uźniaŭ halavu i hučna kryknuŭ try razy. Nie prajšlo i chviliny, jak z usich bakoŭ: z balota, z liesu — pačali źliatacca žuraŭli. Ich sabralasia boĺš za dvaccać.

Sonca padnialosia ŭžo nad liesam. U jarkim śviatlie promniaŭ zichacieli vysokija chvoi.

Pieršy žuravieĺ vyjšaŭ na siaredzinu palianki. Jon byŭ samy prykmietny. U jaho byla bialiejšaja šyja, a ŭ chvaście niekaĺki pierjaŭ, jakija apuskalijeja amaĺ da ziamli. Jon vyciahnuŭsia, abvioŭ pohliadam usich ptušak i raptam, byccam na spružynach, padskočyŭ na cybatych nahach.

Heta bylo zaprašeńnie na taniec. Žuraŭli rasstupilisia, dajučy miesca tancoram. Samyja žvavyja i sprytnyja vyjšli na siaredzinu paliany. Jany ŭzmachnuli krylami, padskočyli i pačali tancy. Skakali ŭprysiadki, tupali nahami, vyhinali šyi, klanialisia adzin adnamu.

3 kožnaj chvilinaj tancory ŭsio boĺš razychodzilisia. Da ich dalučylisia inšyja žuraŭli. Zusim niečakana, jak pa kamandzie, tancory pastali, razabraŭšysia parami, dziuba ŭ dziubu. Padniaŭšy šyroka kryly i raspušyŭšy viejeram chvasty, ptuški pačali krucicca na pliacoŭcy, niby vichor. U pieršaj pary išoŭ znajomy žuravieĺ z bialiejšaj šyjaj. Jon tak liohka padskokvaŭ, što, zdavalasia, nie kranaŭsia ziamli.

Žuraŭli ž, jakija nie tancavali, stajali navokal i radasna bili krylami, byccam pliaskali ŭ ladki.

Doŭha tancavali i viesialilisia žuraŭli. Zdavalasia, ich tancam i viesialości nie budzie kanca. Liepš za ŭsich tancavaŭ žuravieĺzavadatar.

Kali sonca padnialosia vysoka i stala dobra prypiakać, krylatyja tancory i hliedačy raźliacielisia, kab zaŭtra znoŭ sustrecca na hetaj pliacoŭcy.